Voor vele mensen is loslaten enorm moeilijk. Niet zo lang geleden, hoorde ik daar ook nog bij. Hoe vaak hoor je niet dat loslaten eigenlijk heel gemakkelijk is, net zoals je een pen in je hand houdt en die laat vallen. Heel makkelijk met een pen, inderdaad. Maar iets waar veel emoties rond hangen, dat is al wat anders.
Het besef dat loslaten nodig is om andere dingen in je leven toe te laten, had ik al veel langer. Logisch, als je plaats wilt maken voor iets nieuws, moet je eerst iets oud wegdoen. Dat geldt ook voor herinneringen, maar laten we die graag los?
Mijn ervaring is dat net die vraag belangrijk is.
Wil ik dit loslaten?
Ben ik klaar om door te gaan en niet meer vast te houden aan het verleden? Het antwoord op deze vragen is cruciaal.
Eerlijk gezegd, voor mij is het antwoord op die vraag ook lang “nee”geweest. Eerst dus nog andere dingen verwerken… Soms is het nodig om onszelf meer tijd te geven. Je hoort vaak “tijd heelt alle wonden”. Maar hoe lang nodig is, weet niemand. Dus ik heb het loslaten even losgelaten. Ik ben me gaan concentreren op de mooie herinneringen en die zijn veilig opgeslagen in mijn hart. Uit de minder aangename situaties heb ik lessen geleerd en die neem ik ook mee voor de rest van mijn leven. Dan ben ik gaan kijken wat ik wil voor de toekomst. Als je daar geen antwoord op hebt, een gouden tip: kijk wat je niet meer wil en neem daar het tegenovergestelde van. Dit maakt het simpeler, niet?
Als je dan goed beseft, dat je eerst het oude moet opruimen voor het nieuwe een plaats kan innemen, is het proces van loslaten alweer een stap dichterbij. Loslaten wil niet zeggen alles vergeten. Loslaten is voor mij het verleden laten voor wat het is, het positieve koesteren, de geleerde lessen meenemen en focussen op de toekomst. Stap voor stap kom je dan naar het punt waar je helemaal klaar bent om te gaan loslaten wat niet meer bij je hoort.
Heb je er aleens bij stilgestaan waarom een auto hele kleine achteruitkijkspiegels heeft en een hele grote voorruit? Omdat vooruit kijken belangrijker is dan achteruit kijken. Als ik je nu vertel dat “vooruit kijken” de toekomst is en “achteruit kijken” het verleden, wat komt er dan in je op? Welke link kan je leggen?
Inderdaad los laten is iets heel moeilijk, de pijn, de emoties en de frustraties die ik heb van een heel jaar is ongelooflijk… als ik het zou kunnen los laten zou ik me inderdaad beter kunnen gaan voelen… maar de wonde is echt wel heel groot en diep… en minstens dat er iets gebeurt komt het allemaal terug boven… ik vind het een hele moeilijke…
Beste Debby, diepe wonden vragen tijd. Geef jezelf ook gerust die tijd. Probeer in de situatie een positieve kant te zien en focus je daar op. Het helpt je om stilaan anders naar de situatie te kijken. De emoties mag je toelaten, maar probeer jouw focus te leggen op een betere, mooiere toekomst. Nee, loslaten is niet gemakkelijk. Maar moeilijk gaat ook! Zoek steun in je omgeving en concentreer je op de mooie momenten in je leven, elke dag. Stap voor stap gaat ook deze diepe wonde weer dicht. En je komt er veel sterker uit als persoon. Ik wens je heel veel moed en kracht.
Motiverende groeten,
Dorien