Een van mijn uitdagingen is grenzen stellen. OK, grenzen stellen lukt nog wel, maar ze respecteren. Als ik ze zelf niet respecteer, is het ook niet makkelijk om anderen die te laten respecteren. Mijn wil om anderen het naar hun zin te maken is enorm groot. Daarbij vergeet ik vaak mijn eigen een plezier te doen. Herken jij dit ook?
Voor sommige mensen is het heel makkelijk om “nee” te zeggen. Ik heb het daar moeilijk mee. Ik stel niet graag mensen teleur. Met als gevolg, dat ik mezelf dan wel teleur stel, op een of andere manier. Vaak niet rechtstreeks, maar iemand anders zijn zin geven, betekent altijd dat je er zelf iets voor opgeeft. Dit is helemaal OK als je het met hart en ziel doet. Dan krijg je er zelf ook energie van. Ik heb het hier over een situatie waar het als een verplichting voelt en geen “nee” durft te zeggen.
Hier heb ik een belangrijk werkpunt van gemaakt. Waarom voelen we ons soms verplicht om iets te doen… Is het uit angst wat anderen van ons denken? Of uit angst om niet aan verwachtingen van anderen te voldoen? Of uit schuldgevoel als je niet zou helpen? Het kunnen veel redenen zijn, maar de basis ervan is altijd angst.
Waarom toch die angst? Ik denk dat mensen grenzen stellen vaak zien als een vorm van egoïsme. Terwijl dit helemaal niet zo is. Het is je recht om voor je eigen mening uit te komen. Het is je recht om iets te weigeren als je je er niet goed bij voelt. Het is je recht om volledig je zelf te zijn, op elk moment.
Helaas leren we dit niet tijdens het opgroeien. We leren nog te vaak dat we aan de verwachtingen van anderen moeten voldoen. Ik bedoel hiermee zeker niet dat we geen regels hoeven te volgen. Regels zijn er om onze samenleving in goede banen te leiden. We mogen wel leren dat iets weigeren, geen schande is. Respect is een enorm belangrijke waarde in onze samenleving en staat in mijn prsoonlijke top 5. Wat we niet mogen vergeten, is dat zelfrespect daar een belangrijk onderdeel van is. En dat bedoel ik met grenzen stellen.
Trouw blijven aan jezelf en wat jij wil of wat je niet wil. Stel je voor dat iemand je iets vraagt en je doet het helemaal tegen je zin. Voel jij je er achteraf goed bij? Denk je dat de persoon in kwestie zich er goed bij voelt als hij/zij weet dat jij het tegen je zin deed?
Het vergt moed om eerlijk te zijn met jezelf en de andere op het moment dat je “nee” zegt. Hou echter dit voorbeeld in je achterhoofd. Het helpt je om makkelijker voor jezelf te kiezen. Want zeggen wij ook niet: “Eerlijk duurt het langst”? Dit gaat niet enkel over eerlijk zijn tegenover anderen, maar ook ten opzichte van jezelf. Zullen we samen oefenen om onze grenzen te stellen?