Goed luisteren naar je lichaam is superbelangrijk. Het is een cruciaal onderdeel van zelfzorg. We weten allemaal dat we heel goed voor onszelf moeten zorgen. Maar doen we dat effectief? Ik heb alleszins de afgelopen dagen een pijnlijke les geleerd.

De pijntjes gaan wel over

De afgelopen weken had vaker last van pijn hier en daar, vooral mijn gewrichten (pols, elleboog), nek, schouders en onderrug. Met mijn paarden heb ik niet het lichtste werk en gecombineerd met de vrieskou van de afgelopen weken, dacht ik dat het normaal is. Elke avond een warme douche en het zal wel overgaan. Tenminste, dat dacht ik.

Ik rust toch?

Ook mijn lichaam gaf steeds meer signalen dat het rust nodig had. Met de paarden ben ik een aantal uren per dag buiten, ook in de winter als het koud is. Meestal ben ik ’s avonds pas laat binnen en doe ik nog wat administratie. Je weet hoe snel de uren dan voorbij tikken. Nadien zet ik me gewoonlijk even in de zetel om te knuffelen met mijn huisdieren.

Voor ik het besef, slaat vaak op dat moment de vermoeidheid toe. Van de ene seconde op de andere wegen mijn ogen loodzwaar en voel ik me stilletjes wegzakken. Plots gaat het licht uit en val ik in een diepe slaap. Ik had niet door dat mijn lichaam uitgeput is en zelf de rust neemt die het nodig heeft. Want dat korte moment in de zetel was naar mijn mening: goed zorgen voor mezelf.

Binnenkort kalmer aan

Gelukkig ben ik gezegend met een sterk lichaam en ben ik bijna nooit ziek. Dus ik dacht dat ik zo nog wel even kon doorgaan. Binnenkort zou ik het wel wat rustiger aan doen. Helaas dacht mijn lichaam daar zelf anders over en wilde het nu die rust. Eind vorige week werd ik geveld door een griep. Ik kan me niet herinneren hoe lang dat geleden is. Op zondag had ik echter een demo met mijn paard op de agenda, die ik niet wilde missen. Ik moest dus echt wel rusten om mijn lichaam weer snel in goede conditie te krijgen…

Ik wil de demo rijden!

Dankzij advies van een arts en een apotheker die beiden weten hoe belangrijk de demo voor mij is, heb ik mezelf enkele dagen rust opgelegd in combinatie met pijnstillers. Mijn enige hoop was om zondag fit genoeg te zijn om de demo te rijden.

Toch merkte ik hoe moeilijk deze keuze voor me was. Ook al kon ik niet anders, ik voelde me schuldig toen ik de paardrijlessen annuleerde. Van de meesten kreeg ik deze raad terug: zorg goed voor jezelf. Het werd me ondertussen steeds duidelijker dat ik daar echt nog wel werk te doen heb… Dankjewel lieve mensen, voor de reminder en de steun.

Ons lichaam is de baas

Mijn lichaam is echter nog steeds baas over mijn gezondheid. Blijkbaar was de energieput die ik dringend weer moest vullen, nóg groter dan mijn motivatie om de demo te gaan doen. Na 2,5 dagen rust was ik op zondag nog steeds niet fit genoeg om met mijn paard op demo te vertrekken. Dit was voor mij een enorme teleurstelling. We hadden ons zo goed voorbereid en ik had hier weken naar uitgekeken. Helaas pindakaas, het enige wat ik gezien heb is mijn bed en mijn zetel. Een hele pijnlijke les, maar deze keer zal ik ze niet snel vergeten!

Een pijnlijke les

Nog steeds ben ik niet 100% hersteld. Een heel duidelijk signaal dat mijn lichaam niet akkoord is met de mate waarop ik dacht dat ik goed genoeg voor mezelf zorgde. Als ik mijn agenda objectief bekijk, staat die inderdaad nog steeds vrij vol. Huiswerk voor mezelf: enkele taken en afspraken schrappen en tijd voorzien voor rust. Mijn lichaam heeft het nodig en zonder mijn lichaam kan ik niet veel doen.

Ik weet heel goed dat ik niet de enige ben die nog steeds te weinig rust neemt. Wat ik ook weet: deze pijnlijke les wil ik niet nog eens krijgen. De komende dagen ga ik eens goed bezinnen hoe ik dit anders kan aanpakken. En vooral: aandacht geven wat mijn lichaam me wil vertellen. Wat ga jij doen om meer te luisteren naar je lichaam?

Want het is mijn wens dat ook jij heel goed voor jezelf zorgt!